یه خبر خوب (124)

همچون اخوان به دنبال "مسیح نجات دهنده" ام می‌گردم، در حالی که همچون فرخزاد می‌دانم، که او دیگر اینجا نیست...تاریخ تأسیس این وبلاگ: از تیر ماه سال 1395 تا امروز...من اینجا بس دلم تنگ استو هر سازی که می‌بینم بد آهنگ استبیا ره توشه برداریمقدم در راه بی برگشت بگذاریمکجا؟هر جا که اینجا نیستهر جا که پیش آید- اشتباه‌های تایپی و املایی آگاهانه هستند نه از روی بی سوادی، ای داور شتاب زده :)در اینجا، همه با هم می‌جنگند. ثروتمندان با فقرا، سربازان با مردم، و مردم با مردم...در این جهان در هم شکسته، دیگر هیچ پناهگاهی باقی نمانده...و تنها امانگاه تو در این هیاهوی دهشتناک، درون توست... سکوت، گذشت، آرامش یه خبر خوب (124)...

با خودم گفتم، من که اینقدر اهمیت میدم و خودخوری میکنم و استرس تحمل میکنم که مبادا ناخواسته با گفتار و کردارم باعث بشم کسی دربارم قضاوت اشتباه بکنه، ولی باز هم این اتفاق میفته، پس چه فایده؟؟ چرا اینقدر استرس داشته باشم؟ اونم در حالی که هیچ نتیجه ای نمیگیرم؟ این دنیا همینه. زندگی همینه. هر کاری بکنی، بازم قضاوت میشی. یاد اون حکایت قدیمی خرسواری کودک و پیرمرد افتادم. اون بیچاره ها هم بخاطر جلب رضایت همه، آخرش نه خودشون خیری از مرکب شون دیدن، نه اون خر بیچاره زنده موند. + تایپ شده در ۱۴۰۱/۱۲/۲۳ با انگشتان اینجا هیچی نیست  |  یه خبر خوب (124)...